گل ياس كبود،دلم گرفته بود

وقتي زينب كنارمادرش تنهانشسته بود….

مادرلالايي ميخونه

اماچرا زينب ذره ذره مي شكنه…

لالايي مادر چه سنگينه

وقتي از غربت علي وحسنين مي خونه…..

گل ياس كبوددل زينب پراز غصه بود

وقتي كه مادرش وصيت كرده بود

زينبم اين سوغات پدر،اين براي برادرت حسن

گل ياس كبود،زينب بي اميدنبود

اميدش به سوغات مادر،قبل از حسينش بود…

گل ياس كبودچشم براي ريزش اشك بي بهونه بود

وقتي كه زينب هم بعداز حسين تنها نشسته بود…..

گل ياس كبودقامت زينب شكسته بود

وقتي دختر سه ساله به بهونه ي پدر چشماشوبسته بود

گل ياس كبودعالم شدسرخ وكبود

وقتي ظهرعاشورا سرحسين روي نيزه بود.